Η συμβίωση με τους σκύλους έχει αναρίθμητα καλά.
Ωφέλη στην υγεία μας (σωματική και συναισθηματική )αμέτρητες χαρές και μία πολύ μεγάλη λύπη…
Όλοι όσοι έχουμε σκύλο μας κατατρέχει ένα μεγάλο γιατί ???
Γιατί να ζουν τόσο λίγο ? Γιατί να έχουμε τόσο λίγο χρόνο μαζί τους ?
Στην άγρια φύση, οι οργανισμοί έχουν δύο τύπους διάρκειας ζωής. Ο ένας ονομάζεται οικολογική διάρκεια ζωής. Ο άλλος είναι η φυσιολογική διάρκεια ζωής ή αλλιώς το πόσο θα μπορούσε να φτάσει αν ζούσε σε ασφαλές περιβάλλον χωρίς απειλές όπως αρπακτικά, ασθένειες και πείνα. Μόνο που ο τελευταίος τύπος δεν υπάρχει στη φύση. Υπάρχει μόνο στο σπίτι μας, γιατί είναι πραγματικά επικίνδυνα εκεί έξω. Ακόμα και στην ασφάλεια του σπιτιού μας σκύλος μας δεν μπορεί να ζήσει για πάντα. Κάποια στιγμή φθείρεται. Αλλά γιατί φθείρεται στα 10 με 15 χρόνια και όχι στα 80 ή 90 όπως οι άνθρωποι? Ή γιατί οι άνθρωποι να ζουν τόσο, ενώ η τοξοκέφαλη φάλαινα να ζει μέχρι και 200 χρόνια και ο φτωχός αρουραίος να ζει μόνο ένα χρόνο?
Είναι σαφές ότι υπάρχουν βιολογικά βιώσιμοι μηχανισμοί που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι οργανισμοί για να επισκευάσουν και να αντικαταστήσουν τα φθαρμένα μέρη τους για αιώνες. Ωστόσο, αυτού του είδους η επισκευή είναι πολύ ακριβή από άποψη ενέργειας. Εφόσον το περιβάλλον μας είναι γεμάτο κινδύνους, ασθένειες και αρπακτικά, θα ήταν εντελώς άσκοπο να ξοδέψουμε την ενέργεια μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε μέχρι τα 200 χρόνια, ενώ το πιθανότερο είναι ότι άλλα πράγματα θα μας σκοτώσουν πολύ νωρίτερα.
Η οικολογική διάρκεια ζωής που έχει ένα είδος στη φύση είναι στην πραγματικότητα η μέση διάρκεια ζωής του πληθυσμού με βάση τις απειλές που αντιμετωπίζει με κάποιο απόθεμα για να διατηρήσει ψηλά τον μέσο όρο.
Εάν ο μέσος λύκος ζει για παράδειγμα πέντε χρόνια στην άγρια φύση, και λιγότερο από το 1% του πληθυσμού των λύκων φτάνει τα 10 χρόνια ζωής, είναι δύσκολο να υπάρξει επιλογή για αυτά τα γονίδια που θα βοηθούσαν τον λύκο να φτάσει μέχρι τα 100.
Αν υποθέσουμε ότι ένας λύκος είχε τα γονίδια για να ζήσει μέχρι τα 100 θα είχε επενδύσει πάρα πολύ στην επισκευή και όχι αρκετά στην αναπαραγωγή.
Είναι σαν να επενδύεις στη συνταξιοδότησή σου ένα πολύ μεγάλο ποσό για να έχεις αρκετά χρήματα για να ζήσεις μέχρι τα 1.000 χρόνια. Είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί όσο και αν το θέλουμε.
Επομένως τα περισσότερα από αυτά τα αποθεματοποιημένα μετρητά θα χαραμιστούν ενώ θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί αλλού.
Έτσι λοιπόν και η φύση επιλέγει τη χρησιμοποίηση αυτής της ενέργειας σε κάτι άλλο από το να χαραμιστεί.
Η οικολογική διάρκεια ζωής για ένα είδος στην άγρια φύση, είναι η σωστή ισορροπία χρήσης ενέργειας για επισκευή σε σχέση με άλλες χρήσεις ενέργειας που θα οδηγήσει στα πιο επιτυχημένα αντίγραφα. Σε ένα ασφαλές, σταθερό περιβάλλον χωρίς κινδύνους, μπορούμε να πάρουμε τον χρόνο μας, να αναπαραχθούμε και να γεράσουμε .Σε ένα περιβάλλον όμως όπου ούτως ή άλλως όμως θα μας τρώγανε σε ένα χρόνο όπως πχ συμβαίνει στους αρουραίους , ίσως το να επενδύαμε στην επισκευή να μην ήταν και τόσο καλή ιδέα.
Η εξημέρωση ενός είδους μπορεί να προσθέσει χρόνια στη ζωή του με καλή ιατρική περίθαλψη, φάρμακα για τον πόνο ,την αρθρίτιδα, κ.λπ.
Για τους σκύλους, η άγρια γενετική πηγή τους (οι λύκοι δηλαδή ) δεν έχουν διάρκεια ζωής μεγαλύτερη των πέντε χρόνων κατά μέσο όρο. Οπότε το να είναι προγραμματισμένοι γενετικά να επισκευάζουν τις φθορές του σώματος τους για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από αυτό των 5 ετών δεν είναι αποδοτικό αλλά σπατάλη ενέργειας .
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο σκύλος μας παθαίνει αρθρίτιδα και καταρράκτη σε μια δεκαετία…
Πάνω στο καλύτερο δηλαδή…
Πάνω που έχουμε δεθεί μαζί του και δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας χωρίς αυτόν …
Πηγές:
Biology of dogs
Tim Lewis PhD
Παράσχης Αλέξανδρος
Υπεύθυνος Ακαδημίας Εκπαιδευτών Dog Friendly Academy
CCPDT-KA
CBCC-KA
SDC