Ο Σερ Τόμας κρατάει το μαστίγιο με κόπο . Τα χέρια του τρέμουν απο την προσπάθεια και την εξάντληση .
Απεναντί του ο Μπουλ κείτεται στο έδαφος μέσα στα αίματα . Τα μάτια του αν και με δυσκολία ανοίγουν ειναι καρφωμένα στον Σερ Τόμας .
Ο Σερ Τόμας σηκώνει το μαστίγιο με κόπο για αλλη μια φορά και αμέσως ο Μπουλ σηκώνεται όρθιος έτοιμος να επιτεθεί . Μπορεί να είναι η τελευταία του επίθεση , τα τραύματα του ειναι σοβαρά και η αιμοραγία μεγάλη << προτιμάει να πεθάνει ο μαύρος>> σκέφτεται ο Σερ Τόμας.
Ο Σερ Τόμας είναι ο υπεύθυνος του βασιλικού κυνοτροφείου. Έχει αναλάβει τα σκυλιά του βασιλιά. Φροντίζει για την σίτιση και την εκπαιδευσή τους .
Ο Μπουλ είναι ένας απο τους καλύτερους κυνηγούς του κυνοτροφείου . Ειναι πολύ δυνατός και δυναμικός σκυλος . Προκαλεί συχνά προβλήματα στον Σερ Τομας με τους καβγάδες του με τα άλλα σκυλια . Αυτή την φορά τραυμάτισε άσχημα τον Μάβερικ . Τον άλλο καλό κυνηγό του κυνοτροφείου .
Ο Σερ Τόμας πήρε το μαστίγιο του για να του δώσει ένα μάθημα. <<Δεν γίνεται να με αγνοεί έτσι και να ξεκινάει καβγάδες όποτε του έρθει >> Σκέφτεται ο Σερ Τόμας. Με το που είδε ο Μπουλ το μαστίγιο αμέσως πετάχτηκε. Όρθωσε το ανάστημα του , το σώμα του έσφιξε απο άκρη σε άκρη και στην ράχη του σχηματίστηκε μια λωρίδα απο την σηκωμένη τριχα. Ξεγύμνωσε τα δοντια του ενώ το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στον Σερ Τόμας . <<Αυτος ο αναθεματισμένος σκύλος πρέπει να πάρει το μάθημά του σκέφτηκε ο Σερ Τόμας>> .
<<Τώρα θα δεις σε ποιον δέιχνεις τα δόντια σου αγόρι μου>>.
Είκοσι λεπτά μετά ο Σερ Τόμας είναι λουσμένος στον ιδρώτα και εξαντλημένος ενώ ο Μπουλ πολύ κοντά στον θάνατο . Καθε φορά που Σερ Τόμας σήκωνε το μαστίγιο του ο Μπουλ πεταγόταν κατά πάνω του σαν βέλος που σκίζει τον αέρα μολις ελευθερωθεί απο το τόξο μόνο και μόνο για να δεχτεί ένα επιδέξιο χτύπημα απο το μαστίγιο του Σερ Τόμας . Η εμπειρία του, του έδωσε την ικανότητα να καταφέρνει καίρια χτυπήματα χωρις να κινδυνέψει καθόλου.
Τόσα χρόνια κανένας σκύλος δεν του έχει αντισταθεί έτσι .
Οι περισσότεροι λυγίζανε με τα πρώτα ένα δύο χτυπήματα . Καταλάβαιναν γρήγορα ποιος κάνει κουμάντο στο κυνοτροφείο. Ο Μπουλ όμως αυτή την φορά δεν κάνει πίσω . Τον έχει ξαναχτυπήσει ο Σερ Τόμας με το μαστίγιο, όταν ήταν πιο μικρός . Το θυμόταν ο Μπουλ . Με το που είδε το μαστίγιο του, η θύμιση του έντονου πόνου ήρθε στο μυαλό του . Αυτή την φορά όμως δεν υποχωρεί . Δεν καταλαβαίνει γιατί δέχεται επίθεση και τι πρέπει να κάνει. Υπάρχει μόνο φόβος και το ένστικτο της επιβίωσης του λέει να επιτεθεί .
Οι δυνάμεις του έχουν αρχισει και τον εγκαταλείπουν . Δεν θα αντέξει πολύ ακόμα .
Το αισθάνεται ο Σερ Τόμας . Τον αγαπάει τον Μπουλ, δεν θέλει να τον σκοτώσει .
Στη θύμιση του έρχεται εκείνη η φορά που ο Μπουλ μπήκε ανάμεσα στον Σερ Τόμας και ένα αγριογούρουνο που κατευθύνονταν μανιασμένα κάτα πάνω του . Παρόλη την δύναμη του Μπουλ το αγριογούρουνο κάταφερε να τον χτυπήσει και να τον πετάξει αρκετά μέτρα μακριά . Ήταν όμως αρκετό ώστε να δώσει χρόνο στον Σερ Τόμας να ανέβει στο αλογό του . Ο Μπουλ όμως είχε χτυπηθεί σοβαρά. Για μέρες ο Σερ Τόμας τον τάιζε από το χέρι του και φρόντιζε τα τραυματά του. Τον είχε ξεγραμμένο αλλά δεν σταματούσε να τον φροντιζει. Αυτός ο σκύλος έβαλε το σώμα του ανάμεσα σε εκείνον και το αγριογούρουνο. Προς μεγάλη του έκπληξη άρχισε να κερδίζει τις δυνάμεις του . Άρχισε να τρώει μόνος του σιγά σιγά και να στέκεται όρθιος .
Αν δεν τον κατάφερε το αγριογούρουνο με αυτό το χτύπημα δεν θα τον λυγίσει τίποτα σκεφτόταν τότε .
Ο Σερ Τόμας αισθάνεται ένα κάψιμο στο στομάχι του , καθώς ξυπνάει από τις σκέψεις του και βλέποντας τον Μπουλ ετοιμοθάνατο απέναντι του .
Κατεβάζει το μαστίγιο . Το πετάει μακριά και γονατίζει .
Ο Μπουλ τότε αμεσως χαμηλώνει το σώμα του και έρχεται τρεκλίζοντας κοντά του. Κουνώντας την ουρά του και βγάζοντας ένα μικρό κλαψούρισμα σαν κουταβι σωριάζεται αναμέσα στα ποδια του Σερ Τόμας . Το σώμα του είναι ακίνητο αλλά η ουρά του δεν σταματάει να κουνιέται . Ο Σερ Τόμας τον χαιδέυει γλυκά για αρκετή ώρα . Μέχρι που η ουρά σταματάει να κουνιέται πια. Για πάντα ...
Ο Σερ Τόμας μετά από αυτό δεν ξαναχτύπησε ποτέ άλλο σκυλο στο κυνοτροφείο .
Κάθε φορά που έχανε την ψυχραιμία του θυμόταν την τελευταία ματιά του Μπουλ και αμέσως τον θυμό τον αντικαθιστούσε η θλίψη. Δεν τον ένοιαζε πια να επιβάλει την τάξη και να τους δείξει ποιος ειναι το αφεντικό. Προς έκπληξη του τα σκυλιά είχαν καλύτερα αποτελέσματα στο κυνήγι. Αλλά και οι καβγάδες στο κυνοτροφείο ηταν πολύ λιγότεροι και με μικρότερη ένταση .
Το μάθημα τελικά το είχε δώσει ο Μπουλ στον Σερ Τόμας...
